παιγνιοθεραπεία

Το παιχνίδι θεωρείται η βασική γλώσσα επικοινωνίας για τα παιδιά. Αποτελεί εργαλείο για την έκφραση των αναγκών τους, τα βοηθά να αλληλεπιδράσουν με τους άλλους, να εξερευνήσουν και να ανακαλύψουν τον κόσμο τους και να εξωτερικεύσουν τα συναισθήματα τους, ενώ παράλληλα είναι μέσο διασκέδασης. Η παιγνιοθεραπεία είναι μια ψυχοθεραπευτική διαδικασία, στην οποία το παιχνίδι κατέχει κεντρικό ρόλο. Ένας παιγνιοθεραπευτής μπορεί να χρησιμοποιήσει την ώρα του παιχνιδιού για να βοηθήσει το παιδί να ανακαλύψει, να εκφράσει συμβολικά και να αποδεχθεί τα συναισθήματα, τις επιθυμίες, τις ανησυχίες και τους φοβους του. Επίσης, στοχεύει στη διαχείριση συναισθηματικών τραυμάτων, προβλημάτων συμπεριφοράς και πιεστικών αλλαγών στη ζωή του παιδιού, ενώ έχει συσχετιστεί θετικά με την ανάληψη ευθυνών, την αποδοχή του εαυτού και των άλλων, τη βελτίωση των κοινωνικών δεξιοτήτων, την αυτοπεποίθηση, την εμπιστοσύνη, την αυτογνωσία, την ευφυΐα και την ανθεκτικότητα σε δυσμενείς συνθήκες. Το παιχνίδι στην παιγνιοθεραπεία είναι, κατά βάση, αυθόρμητο, διασκεδαστικό, εθελούσιο και όχι στοχευμένο. Στις συνεδρίες χρησιμοποιούνται υλικά, όπως κούκλες, μαριονέτες, φιγούρες, κουκλόσπιτα, άμμος, πυλός, χρώματα, ενώ το παιχνίδι περιλαμβάνει φυσικό παιχνίδι, προσποίηση ρόλων, παιχνίδια με κανόνες, συμβολικό παιχνίδι, δημιουργία ιστοριών και παιχνίδι φαντασίας. Η παιγνιοθεραπεία απευθύνεται, κυρίως, σε παιδιά ηλικίας 3-12 ετών,ωστόσο μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως ψυχοθεραπευτική μέθοδος για εφήβους. Απευθύνεται, κυρίως, σε παιδιά με συναισθηματικά και συμπεριφορικά προβλήματα, μαθησιακές δυσκολίες, καθώς και σε περιπτώσεις που το παιδί έχει βιώσει τραυματικές εμπειρίες (διαζύγιο, πένθος κλπ.)